این پژوهش درصدد واکاوی سیاستهای جمهوری اسلامی ایران در قبال بحران قفقاز جنوبی است. از این رو هدف اصلی این پژوهش پاسخگویی به این سؤال است که جمهوری اسلامی ایران چه سیاستهایی را در قبال این بحران اتخاذ کرده و دلایل و منطق این کشور از این سیاستها چه بوده است. در پاسخ به این سؤال فرضیهی این پژوهش این است که به واسطهی منافع خاص ایران در منطقهی قفقاز جنوبی و همچنین پیوندهای تاریخی این کشور با طرفهای درگیر، رویکرد مبتنی بر بیطرفی مثبت از سوی ایران در قبال این بحران اتخاذ شده است. رویکرد بیطرفی مثبت به این امر اشاره دارد که یک کشور بدون جانبداری از هر یک از طرفین درگیر تلاش میکند تا به نوعی بر روند بحران اثر گذار باشد و در روند کاهش بحران ایفای نقش کند. یافتههای پژوهش نشان میدهند جمهوری اسلامی در این بحران بدون جانبداری از طرفین درگیر سیاستهای خود را در راستای کاهش تنش میان دو کشور جهت داده است. این پژوهش از نوع توصیفی و تحلیلی است که روش گردآوری دادهها در آن بر اساس روش اسنادی و کتابخانهای از طریق برگنویسی از منابع مورد استفاده انجام شده است. منابع مورد استفاده در این پژوهش منابع فیزیکی مانند کتاب و مقاله و مقالات و کتابهای الکترونیکی قابل دسترس و معتبر بوده است.