سیاست خارجی روسیه در قبال ایران در دوره پوتین
|
پریسا حبیبی سورکی، محمدباقر مکرمی پور |
|
|
چکیده: (4 مشاهده) |
روسیه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی بازیگری است در ردیف قدرتهای منطقهای و رو به سمت قدرت جهانیشدن که شاهد تغییر در اولویتهای راهبردی آن بودهایم. جمهوری اسلامی ایران بعد از فروپاشی شوروی، جایگاه متمایزی در گفتمان سیاست خارجی روسیه دارد. روابط ایران و روسیه فارغ از ضرورتهای ناشی از همجواری جغرافیایی، سوابق تاریخی و نیازهای اقتصادی، به دلیل موقعیت ویژهای که هر یک از دو کشور در عرصه سیاست بینالملل دارند، از سوی محافل بینالمللی موردتوجه خاصی قرار داشته است. عواملی متعددی مانند ثروتهای طبیعی عظیم موجود در دو کشور، نیروی انسانی، تأثیرات منطقهای و عامل امریکا و غرب که همراه با بسیاری عوامل دیگر باعث شده تا روابط مسکو- تهران اهمیت ویژهای به خود بگیرد. در دوران ریاست جمهوری پوتین بهویژه از سال 2012، ایران از اهمیت قابلتوجهی در سیاست خارجی روسیه برخوردار شد و جهتگیری آن به سمت مشارکت راهبردی روسیه در منطقه خاورمیانه سوق پیدا کرد. در پرتو این رویکرد، روابط گسترده ایران و روسیه درزمینهٔهای سیاسی، اقتصادی، نظامی و امنیتی در سطح دو متحد استراتژیک ارتقا یافت. بنابراین پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و گردآوری اطلاعات به روش کتابخانهای- اسنادی و نیز با هدف اصلی بررسی «سیاست خارجی روسیه در قبال ایران در دوره پوتین» به نگارش درآمده است. سؤال اصلی پژوهش این است که سیاست خارجی روسیه در دوره پوتین در قبال ایران چگونه بوده است؟ نتایج و یافتههای پژوهش نشان میدهد که سیاست خارجی روسیه در دوره پوتین بر اساس منافع مشترک دو کشور استوار بوده و دو کشور با نگاه واقعبینانه در شرایط به وجود آمده به جایگاه یکدیگر مینگرند اما با وجود روابط نزدیک و راهبردی که ایران و روسیه دارند، روابط با امریکا و اروپا، از مؤلفههای تأثیرگذار در روابط این دو کشور است.
|
|
واژههای کلیدی: سیاست خارجی، روسیه، جمهوری اسلامی ایران، واقعگرایی کلاسیک، برنامه هستهای |
|
متن کامل [PDF 661 kb]
(3 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1403/5/8 | انتشار: 1403/10/10
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|