سازمان ملل متحد به عنوان یک سازمان تخصصی بین المللی، به منظور گسترش صلح و امنیت جهانی تاسیس شده است. بر اساس اساسنامه این سازمان دستیابی به صلح جهانی از طریق ابزارهایی مانند: حل مناقشات مرزی منطقه‌ای و جهانی، بهبود روابط بین دولتها، گسترش احترام به حقوق انسانها و رفع تبعیض و ظلم قابل دستیابی خواهد بود. نتایج عملی نشان میدهد که تاکنون این اهداف بصورت رضایتبخش در سطح بین المللی حاصل نشده است. سوال اصلی تحقیق به این صورت است که؛ چرا سازمان ملل متحد در ایجاد صلح بین فلسطین و اسرائیل پس از 7 اکتبر 2023 موفق نبوده است؟ روش تحقیق در این مقاله از طریق روش مطالعه اسناد و کتابخانه ای بوده و پس از مطالعه اساسنامه و عملکرد واقعی سازمان ملل متحد، از طریق روش استقرایی به تجزیه و تحلیل اطلاعات پرداخته شده است. نتایج نشان میدهد که شیوه سیاست گذاری و کاستی ها در منشور سازمان ملل متحد و شورای امنیت باعث شده تا طرح های پیشنهادی برای گسترش صلح بین المللی ماهیتی توصیه ای داشته باشند و نبود ضمانت اجرایی مانعی برای تحقق کامل هدف اصلی این سازمان است. همچنین امتیاز ویژه «حق وتو» ابزاری کارآمد در اختیار اعضای دائم شورای امنیت و یکسان نبودن قدرت اجرایی سایر اعضاء باعث شده تا شورای امنیت سازمان ملل تنها به توصیه هایی مبنی بر دعوت به صلح و آرامش به طرفین درگیر در جنگ اسرائیل و فلسطین بسنده کند و روند ایجاد صلح در غزه پس از 7 اکتبر 2023 موفقیت آمیز نباشد.
Navidinia F, Soleimani M. (2024). Examining the performance of the United Nations in the Palestinian crisis with an emphasis on the incident of October 7, 2023. IPSJ. 3(6), 33-62. URL: http://ipsj.iauh.ac.ir/article-1-108-fa.html
نویدی نیا فرزاد، سلیمانی محسن.(1403). بررسی عملکرد سازمان ملل در بحران فلسطین با تاکید بر حادثه 7 اکتبر 2023 مطالعات سیاست بین الملل 3 (6) :62-33
